...

....

ฉันล่ิองลอยอยู่ในฝันอันเวิ้งว้าง ว่างปล่า สิ่งรอบกายเป็นสีเทาดำ จะว่าไป มันมีสิ่งรอบกายหรือปล่าว
ไม่มี

หลับตาหรือลืมตาล้วนให้สีดำไม่แตกต่าง ฉันตัดสินใจลืมตาอยู่ เพื่อให้ใจฉันได้รับรู้ถึงความมืดมิดไร้จุดหมายนั้น

แขนขายังทำงานดีอยู่ ความพยายามก้าวเดินกลับกลายเป็นแหวกว่าย ไร้พื้นดิน ฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในของเหลวข้นๆ ขยับตัวได้ลำบาก

ฉันไม่เข้าใจ ทางไหนหน้า ทางไหนหลัง ทางไหนล่าง ทางไหนบน แต่ฉันจะหยุดนิ่งไม่ได้ ฉันแหวกว่ายต่อไปจนเหนื่อยล้า สายตายังไม่ชินกับความมืดดำนั้น

ไม่มีเสียงใดๆให้ได้ยิน ฉันเริ่มรู้สึกอึดอัด

...

No comments: