Sep 29, 2007 Domain โดนยืม

กำลังจะเปลี่ยน Host ของลองกอง
แต่จะย้ายโดเมนไปไว้ host ใหม่เลยก็ยังทำเว็บใหม่ไม่เรียบร้อย

เลยเอา www.anassirk.com ไปยืมใช้ก่อน

หน้า blog นี้เลยโหลงโจ้งเช่นนี้ เพราะเดิมทีรูปภาพต่างๆล้วนอยู่ที่ anassirk.com ทั้งสิ้น

ทนๆเอาหน่อยละกัน (บอกตัวเอง)

ฮือๆๆ

Sep 22, 2007 สวยน้อยหน่อย

สวยน้อยหน่อย mp3

แอน ธิติมา

อยากบอกเธอว่ารักๆๆๆๆ รักษาหุ่นด้วยนา

เอาไงก็เอาทำทุกอย่างเพื่อลดหุ่น แต่ทำยังไงฉันก็ได้แค่เกือบลุ้น
เธอรับได้ไหมก็มัน ได้แค่นี้หล่ะ เอางี้ดีไหมให้ฉันทำอย่างอื่นนะ

อย่างเธอให้รอฉันจะรอโดยไม่บ่น จะงอนให้น้อยและทำตัวให้มีเหตุผล
จะยอมไม่ค้านจะไม่ขัดเธอแล้วหล่ะ นะๆช่วยเน้นที่ใจดีกว่านะ

สวยน้อยหน่อยคงไม่ว่ากัน เห็นใจหน่อยทำทุกอย่างแล้ว
จะรักเธอมากหน่อยแทนก็แล้วกัน เห็นใจเถอะยอมกันหน่อยนะ

อยากบอกเธอว่ารักๆๆๆๆ รักษาหุ่นด้วยนา

ยอมใครไม่เป็นเพิ่งจะหัดคราวนี้แหละ ยังไงอย่างร้อยขอให้เธอช่วยแนะ
แค่เธอเข้าใจฉันก็คงเป็นปลื้มหล่ะ ว่าเพราะฉันรักฉันถึงทำให้เธอนะ

สวยน้อยหน่อยคงไม่ว่ากัน เห็นใจหน่อยทำทุกอย่างแล้ว
จะรักเธอมากหน่อยแทนก็แล้วกัน เห็นใจเถอะยอมกันหน่อยนะ

สวยน้อยหน่อยคงไม่ว่ากัน เห็นใจหน่อยทำทุกอย่างแล้ว
จะรักเธอมากหน่อยแทนก็แล้วกัน เห็นใจเถอะยอมกันหน่อยนะ

เอามาจาก www.siamzone.com/

Sep 19, 2007 เปลี่ยน

ปิดแล้ว
ตัดสินใจไปแล้ว
คิดว่าตัดสินใจถูก

แต่ตอนนี้ก็ยังมึนๆ
สงสัยจะเร็วไปหน่อย

แต่ถ้าไม่ทำคงไม่ทำสักที
การทำงานที่ทำไปวันๆ
เพื่อให้หมดไปวันๆ
ได้กำไรไปวันๆ
แต่การจบงานแต่ละครั้ง
ก็ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย
เพียงทำไปเพราะต้องทำ เพราะต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
เหนื่อยไม่เท่าไหร่
แต่ไม่รู้ว่าจะทำไปทำไม
ถามตัวเองอยู่เสมอว่าทำไมเราต้องมาทำสิ่งที่เราทำอยู่ เนี่ย

นี่เราล้มเหลวรึเปล่าเนี่ย
ไม่หรอกเนอะ เราเองก็รู้อยู่ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่
แต่ก็สับสน
หาเหตุผลให้ตัวเอง

แต่อย่างน้อยที่ผ่านมาก็ทำให้เราโตขึ้น
เรียนรู้สิ่งต่างๆ หลายสิ่ง
ได้มีเพื่อนร่วมงาน มีลูกน้องที่ดี
รวมถึงได้มีคนที่ไม่สามารถมองหน้ากันได้อีก

ผ่านไป
แล้วมันก็เป็นช่วงเวลานึงในชีวิต ที่ผ่านไป
เป็นความทรงจำของเรา

เอาล่ะ เดินต่อไป
ชีวิตเราจะเป็นยังไงต่อดีนะ
พรุ่งนี้ เริ่มทำอะไรดีล่ะ

Sep 18, 2007 กับคำว่าพอ--วาทะนิรุตติ์ ศิริจรรยา

กับคำว่า"พอ" จุดเริ่มต้นของความสุข
ผมคิดว่าอยู่ที่ การค้นหาตัวเองให้พบไม่ใช่เรื่องง่าย
บางคนใกล้ตายยังไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร
เพราะติดอยู่กับความหลง หรือติดอยู่กับกระแส อะไรก็ตาม
ผมก็เช่นกันเคยถูกชักจูงจากสังคม
จากเพื่อนให้ไปทำงานหลายๆ อย่าง แต่ไม่ว่าทำงานอะไรก็ตาม
ต้องทำด้วยความชอบ จึงจะประสบความสำเร็จ
และต้องรับผิดชอบต่องานให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

ขณะเดียวกันไม่มีงานไหนราบรื่น
ไม่มีหรอกที่ตัวเราจะไม่เครียด หรือไม่มีความทุกข์ หรือไม่หงุดหงิด
อยู่ที่ว่าแก้ไขให้ดีขึ้นได้ไหม ถึงจะไม่ได้ทั้งหมด
แต่อย่าเลวลงก็เท่านั้นเอง นั่นคือการดำรง ชีวิตอยู่
จนเมื่อผมเข้าสู่วงการภาพยนตร์ ได้ไปถ่ายหนังตามสถานที่ต่างๆ
จึงค้นพบว่าจริงๆ แล้วตัวเองชอบทำ
งานอิสระและไม่จำเจ ไม่มีเวลาทำงานตายตัว และไม่เครียด

ทุกคนในกองถ่ายเป็นเพื่อนกันหมด
ตั้งแต่นั้นผมก็ติดอยู่กับงานแสดงมาตลอด
ซึ่งไม่ว่าจะทำงานอะไรก็ตามเราต้องทำตัวให้อยู่ได้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้
ไม่ใช่อยู่ได้ด้วยการเอาตัวรอด
เพราะการ เอาตัวรอดไม่ใช่วิถีทางที่ถูกต้องกับทุกอย่าง
แต่ด้วยการรักษา และเคารพมารยาทในการอยู่ร่วมสังคมการทำงาน

กับเพื่อนร่วมงานไม่แบ่งชั้นวรรณะ
ทุกคนมีความสำคัญในการทำงานเหมือนๆ กัน
เพียงแต่รับผิดชอบหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง
รวมทั้งการจัดระเบียบวินัยให้กับชีวิต ไม่ใช่ รับผิดชอบในการทำงานดี
แต่ไม่ดูแลตัวเอง ในเมื่อพ่อแม่ให้
ร่างกายมา ครบ32 ประการ ก็เป็นหน้าที่ที่เราต้องมีวินัยในตัวเอง
ไม่จำเป็นต้องสวย หล่อ หรือต้องใส่แบรนด์เนม
เพียงแค่ดูแลร่างกายให้สะอาด อยู่เสมอ
ต่อให้ใส่อะไรก็ดูดีทั้งนั้น

คนที่ทำงานหนักต้องพักผ่อนบ้าง
ไม่ใช่ทำงานจนสลบคาโต๊ะ คาเก้าอี้
หรือรอ ให้ป่วยก่อนแล้วค่อยไปหาหมอ
ขณะที่รถป้ายแดงกลับหมั่นเช็ดถูจนสี ถลอก
ทำไมจึงห่วงรถมากกว่าตัวเอง
เหมือนกับ ชีวิตได้มาฟรีก็เลยไม่ดูแล
ขอให้คิดสักนิดว่าชีวิตคนยืนยาวกว่าของใช้ เยอะ

ณ วันนี้ผมมาถึงจุดที่ตัวเองเพียงพอแล้ว
ได้ทำงานที่ชอบและได้มีชีวิตอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ตัวเองรัก
เสร็จงานกลับบ้านสวนที่จันทบุรี
อยู่กับความเรียบง่ายของธรรมชาติอยู่กับการปลดปล่อย
ไม่บังคับตัวเองว่าจะต้องกินอาหารเมื่อไร
นอนหรือตื่นเมื่อไร ผมกินอาหารวันละมื้อมา 8 ปี
จะกินก็ต่อเมื่อหิว และกินแค่พออิ่ม
ไม่ดื่มแอลกอฮอล์ การพักผ่อนที่ดีที่สุดคือ นอนหลับ
และจะตื่นเมื่อร่างกายต้องการ ไม่ได้บังคับว่าต้องตื่นเพื่ออะไร
เพราะอะไรก็ไม่หนีเราไปไหน ต้นไม้ยังรอ บ้านก็ยังรอเราอยู่

ผมใช้ชีวิตอย่างนี้มาสามสิบปีไม่เคยรู้จัก ความเหงา พอคนงานกลับไปหมด
บ้านจะเงียบ ไม่มีคนอยู่ในสายตา
ผมปิดไฟ มองเห็นดาวเต็มท้องฟ้า นอนฟังเสียง จักจั่น
แค่นี้สำหรับผมก็พอแล้ว

ผมใช้ชีวิตอย่างนี้มาสามสิบปีไม่เคยรู้จัก ความเหงา พอคนงานกลับไปหมด
บ้านจะเงียบ ไม่มีคนอยู่ในสายตา
ผมปิดไฟ มองเห็นดาวเต็มท้องฟ้า นอนฟังเสียง จักจั่น
แค่นี้สำหรับผมก็พอแล้ว

นิรุตติ์ ศิริจรรยา

Sep 17, 2007 หายไปนาน

หายไปนาน อีกแล้ว
กลับมา อีกแล้ว

เหนื่อยจัง

ตลกดี เมื่อ 2-3 ปีก่อน อยากข้ามเวลามาตอนนี้ เพราะตอนนั้นมันเหนื่อย
ตอนนี้ก็เหนื่อยอยู่ดีละฟะ

ตอนนี้ไม่อยากข้ามไปไหนแล้ว อยากไปเที่ยวภูเขา ทะเล น้ำตก แบบไม่ต้องเสียตังด้วยอะ
แล้วก็นอนพัก กระดิกพุง ซัก 2 เดือน แบบไม่ต้องเสียตังด้วย

เฮ้ย ตื่นๆๆ!!!

Sep 13, 2007 โคทาโร่มาแล้วจ้า

เป็นการ์ตูนที่ชอบที่ซู้ด!!!

แต่หาซื้อไม่ได้แล้ว (จริงๆซื้อครบแล้วนะเนี่ยแต่หายหมด)

ในระหว่างที่วิบูลย์กิจเจ้าของลิขสิทธิ์ยังไม่เลิกดอง (เราก็เข้าใจอะนะ ว่ามันเป็นเรื่องของธุรกิจ) ก็จะขอดาวโหลดมาอ่านแก้ขัดก่อนละกันนะ คงไม่ว่ากันนะครับ

ตอนนี้ได้มาเล่ม 1-20 ตั้งแต่เริ่มภาคโคทาโร่มาแล้วจนถึงภาคชมรมเชียร์ อ่านสนุกจังเลย (เป็นภาษาอังกฤษ แปลดีพอสมควร แต่ของไทยขำกว่านะ)

ว่างๆจะทำเป็น pdf ให้ download กันดีไหมเอ่ย

Sep 11, 2007 "The Perfect World of KAI" Trailer

เว็บไซต์ของหนังเรื่องนี้ (ถ้าอ่านภาษาญี่ปุ่นออกน่ะนะ)

Sep 10, 2007 ไชยา

...
ไปดูด้วยความว่าง(??) และหวังนิดๆว่าจะสนุก

ปรากฏว่า สนุกเกินหวังไปมาก และผิดแนวจากที่คิด (พอดีไม่ได้รู้ plot มาก่อนแม้แต่น้อย) ตอนแรกคิดว่าหนังจะสว่างๆ กลายเป็น dark ซะขนาดนั้น

เล่าแบบไม่ spoil ก็คือเรื่องราวความฝันของเด็กหนุ่ม 3 คนที่รักมวยไชยา และอยากพาฝันนั้นไปให้ถึงฝั่ง (ฝั่งใกล้นะ อยู่แค่ราชดำเินิน) 1 คนในนั้นเลือกไปตามทางสว่าง ส่วนอีก 2 คนไม่มีสิทธิ์เลือกและต้องเดินทางมืด

ทางขนานนี้จะมาบรรจบกันหรือจะแยกจากกันเช่นไรก็ต้องลองติดตามกันดูครับ ภาพยนต์แห่งความรักชาย-ชายที่ไม่ต้องหันตูดให้กัน

เสริมนิดว่า ไม่มีใครไม่มีทางเลือกหรอกครับ ในความเป็นจริงที่ไม่ใช่หนังนั้น ทางเลือกมีให้เราจนเกินพอ

Sep 9, 2007 Old path white clouds

"It is possible that the prince will require your services tonight. Prepare Kanthaka to ride. And saddle an other horse for yourself."

"Your highness, where is the prince going?"

"Please don't ask. Just do what I have said because the prince may need to ride tonight."

ติดตามความสนุกได้ใน "เมฆสีขาว ทางก้าวเก่าแก่"

พุทธประวัติสไตล์ที่คุณไม่เคยเรียน โดย ติช นัท ฮันห์

Sep 6, 2007 Take a look at this "bird"

take a look at this "bird"

Sep 5, 2007 ชีวิตงามของ ครูองุ่น มาลิก

จาก sarakadee.com อีกสักอัน

"ในช่วงชีวิตอันแสนสั้น นายจะทำอะไรทิ้งไว้ให้กับโลก ให้กับประเทศ ให้กับบ้านที่เราเกิดมาอาศัยอยู่ได้บ้าง ? อย่างน้อยก็ให้การที่เราเกิดเป็นคนนี้มีค่าขึ้นมา"

"ภาพนักโทษวัยเกษียณนั่งบรรยายธรรมะให้ผู้คุมฟังคงหาดูไม่ได้จากค่ายกักกันที่ไหนเป็นแน่"
นอกจากนี้ ครูยังยืนหยัดรับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำด้วยความภูมิใจโดยไม่หลบซ่อน ด้วยเชื่อว่านี่คือแนวทางที่ถูกต้องโดยไม่เกรงกลัวอำนาจเผด็จการ

อ่านให้จบได้ที่ http://www.sarakadee.com/blog/sujane/?p=5#more-5

“ ศรีบูรพา” เคยกล่าวไว้ใน “ จนกว่าเราจะพบกันอีก” ว่า
“ฉันไม่คิดว่าการมีชีวิตอยู่เพียงแต่จะกินไปวันหนึ่ง และแสวงหาความสุขไปวันหนึ่ง แล้วก็รอวันเจ็บป่วยและตายนั้นเป็นสิ่งที่มีค่าอะไร ตามความเห็นของฉัน ชีวิตเช่นนั้นเป็นของว่างเปล่าเท่ากับไม่ได้เกิดมาเลยในโลกนี้ ชีวิตเฉยๆ ไม่มีความหมายสำหรับฉัน ถ้าฉันอยู่ ฉันต้องอยู่ในชีวิตที่ดีงาม และชีวิตที่ดีงามนั้นต้องมีอะไรมากกว่าการหากิน การแสวงหาความสนุก แล้วก็รอวันตาย ชีวิตที่ดีงามย่อมมีอยู่ และถูกใช้ไปเป็นคุณประโยชน์แก่คนอื่น”

“ครูองุ่น” มีชีวิต “งาม” ไม่ผิดจากที่ศรีบูรพากล่าวไว้นัก

Why do birds suddenly appear

ภาพจาก Sarakadee.com สวยจังเลยเนอะ

Sep 3, 2007 Still the one.

You're still the one!!!


Happy our day, again.

I'll make you happy, I promise.

Sep 2, 2007 ร้านต้นก้ามปู

สวนนงนุช อ๊ะป่าวเนี่ย


นางแบบ

รายละเอียดดูได้จาก post เดิมโลด