Nov 19, 2006 เดิน

ปกติเป็นคนชอบเดินเล่น เดิน เดิน เดิน
เดินเที่ยว ดูเมือง เดินซื้อของ เดินไปเรื่อยๆ เดินๆๆๆ

ตอนอยู่โกรนินเกนไปไหนมาไหนก็จะขี่จักรยาน หรือไม่ก็เดิน
ค่อยๆขี่ไป ค่อยๆเดินไป มันได้สูดอากาศข้างนอก รู้ว่าลมพัด ได้ยินเสียงรอบข้าง
ได้สัมผัส ได้รู้สึกถึงสิ่งต่างๆ แวะหยุดดูนั่นดูนี่
รู้ว่าใบไม้มันจะเปลี่ยนสีเดือนไหน ร่วงเมื่อไหร่
ยังจำสวนแถวบ้านที่มันจะมีต้นไม้ใหญ่สามต้น ตอนออทั่มมันจะมีสามสีเรียงกันเลย
ชอบหยุดดูมันประจำเลย
บางทีขากลับบ้านตอนหน้าร้อน ก็จะไปอ่านหนังสือแถวๆทะเลสาบทางผ่าน
บางทีก็ไปนั่งเล่นไปเรื่อยเปื่อย ดูเด็กฝรั่งกระโดดน้ำ พายเรือ

ชีวิตที่แสนจะเรียบง่าย
คิดถึงทีไร ก็จะอมยิ้มได้ทุกทีเลย

อยู่ที่นี่ มีรถมันก็สบายดีหรอก แอร์มันก็เย็นดี แต่มันก็ทำให้เราไม่เคยรู้เลยว่าถนนแถวบ้านเรา
ทางที่เราผ่านมันเป็นยังไงบ้าง
เคยแต่ขับรถผ่านก็แทบจะไม่ค่อยมองอะไรเท่าไหร่
รู้สึกว่าชีวิตมันต้องใช้ความพยายามมากขึ้น ในการทำอะไรๆ
ก็ดีจะได้ทำให้เรามีความกะตือรือล้นมากขึ้น มั้ง ไม่รู้ดิ
บางทีก็เหนื่อยนะเนี่ย
ยังคิดว่ารถติด บางทีก็ดีเนอะ ให้ชีวิตมันช้าลงอีกหน่อย
ได้มองรถคันข้างๆบ้าง มองเด็กขายของตรงสี่แยก
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะรีบไปทำไมนักหนา

ป.ล. อยากให้กรุงเทพมีสวนมากหน่อย เวลาวันหยุดเงี้ยแบบอยากไปสวนหรืออะไรเขียวๆบ้าง ก็มีแต่สวนลุม มันก็คนเยอะอ่ะ สวนจตุจักรก็ไม่มีที่จอด ไกลด้วย สวนเบญก็เล็กไปหน่อย แต่ก็โอเค นอกนั้นก็คิดไม่ออกแล้ว
บ่นๆๆ บ่นไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา แต่บ่นเฉยๆ